BENİM
Sabahı bilmez kara gecelerde
Gökyüzüne açılan eller benim
Herkesin gül derdiği bahçelerde
Topladığım dikenli teller benim
Bitmez dertler içinde biçareyim
Benliğini yitirmiş divaneyim
Yangınlara uğramış viraneyim
Yokolası hazanlar çöller benim
Çöktü şehrim bozulan bağlarıyla
Aldı yolumu yüce dağlarıyla
Yitti sevincim yağmur sularıyla
Gençliğimi öldüren seller benim
Kader kısmet nasip ve daha neler
Sıralanır sebepler bahaneler
Dudaklarımda susar kelimeler
Söylemez söyleyemez diller benim
Bir yanda nefretim bir yanda hasret
Kokladığım gül aldığım nefes dert
Dinmek bilmiyor gönüldeki gurbet
Yolu bağlı varılmaz iller benim
Gelir ayrılık vuslatı yasaklar
Gülümser tenime kara topraklar
Islak çimene düşerken yapraklar
Başımda gamla esen yeller benim
Acımasız yıllar ömrümü çalan
Ömür denilen şey koca bir yalan
Yalan bahardan sonra elde kalan
Siteminden sararmış güller benim