HARUN SEZGİN


BEZDİM

GÖLGE HÜZNÜ


BEZDİM

İçimde saklı kabulsüz dilekler

Namerde boyun eğdi mert bilekler

Çirkine mahkum olmuş güzellikler

İnsanlığın iki yüzünden bezdim

 

Bilmem ki neler olmuş böyle bize

En yıkılmaz kaleler gelmiş dize

Formüller çare bulmaz halimize

Alimlerin sahte tezinden bezdim

 

Bu zulüm dağına gönülsüz düştüm

Bağrımdaki taşla hasret bölüştüm

Sıcaktı yandım soğuktu üşüdüm

Mevsimlerin kış ve yazından bezdim

 

Gün oldu en yüce aşklara erdim

Bir yüreğimi bir Leylaya verdim

Sevdim ölümlerden öteye sevdim

Sevilenin bitmez nazından bezdim

 

Sabahına varamadım bu rüyanın

Matemine düştüğüm o hülyanın

Kıyamet bulası yalan dünyanın

Hem yokuşundan hem düzünden bezdim