Doğru Söyleyeni Hangi Köyden Kovarlar?
Her toplumda doğruyu söylemek, bazen beklenmedik bir tepkilerle karşılaşabilir. Çünkü maalesef, doğruyu söylemek bazı kesimlere göre ‘rahatsız edici’ olabiliyor. Peki, biz doğruyu söylediğimizde ne olur? Bu soruya verilecek pek çok cevap var. Kimileri doğruyu söyledikçe alkış alır, kimileri de tam tersine doğruyu söyleyenin başına gelmedik bela bırakmaz. "Doğru söyleyeni 10. köyden kovarlar" derler ya, işte o 10. köy, aslında yanlışları savunanların zafer alanıdır!
Eleştiriyi sevmeyen toplumlarda, eleştiren kişi ‘düşman’ ilan edilir. Ancak eleştirilen kişiler, nihayetinde doğruyu görmek zorundadır. Yoksa bu kısır döngü, toplumsal yozlaşmaya, sabır taşısının çökmesine yol açar. Durumun özeti şöyle: "Gerçekten doğruyu söylersen, bazen seni kaybedenler, yıkıcı güçler, rüzgârlara karşı ayakta durmaya çalışanlar bile karşına çıkar. Ama unutma, hiç kimse gerçeği örtbas edemez!"
Bize hep derler ki: "Yağcılık yap, biraz şirinlik yap, biraz kıyak yap!" Ama biz, yağcılığın bir fazlasını yapmak istemedik. Çünkü yağcılık ne kadar iyi bir pozisyonda seni tutabilse de, bir gün o yağlar bozulur. O zaman anlar insanlar, hani 'gerçek dost' nerede? Hani o samimi söylemler? Yağcıların hoşuna gitmek için yediğiniz her lokma, birer yudum arzu ve samimiyetsizliğin kokusunu taşır. Biz de dedik ki: "Yok, yapmayalım. Yağcılık yapmadık, yapmayacağız!"
Bir gün doğruyu söylemek için, biraz da gülümseyerek, sesimizi yükseltmeden, ironi ile dokundurarak konuştuğumuzda, karşımızdaki kişilerin anlaması belki zaman alacaktır. Kim bilir belki de hakikat çok geç anlaşılır. Ama unutmamalıyız ki; kurt her daim kurttur, ne kadar tavşan gibi davranmaya çalışsa da! Bu bağlamda, ne kadar etrafa gülümsesek de, en sonunda "gerçek" kendini gösterir.
Yağcıların eğilerek söyledikleri "her şey güzel" sözleri, birkaç gün sonra bir rüzgar gibi silinip giderken, biz doğruyu söylemeye devam edeceğiz. Kimseyi kırmadan, öylece, gülümseyerek. Belki köy değiştirenler olacak, belki de en yakınlarımız bile yüz çevirse de biz, hala doğru bildiklerimizi yüksek sesle söylemeye devam edeceğiz.
Bir beklentimiz olmadı, çok şükür! Çünkü, bizler yağcılıkla kaybetmeyi, doğruyu söyleyerek kazandığımız gururla değiştirmeyi tercih ettik. Ve kim bilir, belki de bu yazıyı okuyan birileri, doğruyu söylemekten korkmamanın ne kadar değerli olduğunu fark eder.
Sonuçta, doğruyu söylemek, insanın ruhunun en derin ve en saf halidir. Kimi zaman rüzgâra karşı, bazen de onca engeli aşarak, doğruyu söyleyen kişiye toplum ne kadar kızarsa kızsın, hakikat yine hakikat kalır. Ve unutmayın, kurt her zaman kurttur.