..........GÖLGE HÜZNÜ..........
Karanlığında kaldık hayallerimizin.Oysa ki bir doğuş ötedeydi güneşler.Umut yağmurlarından kaçtık ıslanmamak uğruna.Kara şemsiyelerin gölgelerinde gölgelendik karardık.
Gözlerimizin gördükleriyle yaşadıkça gönüllerimizin gözlerini açamadık.
Mevsimler gelip geçiyordu.Bizler ya hep üşüyorduk ya hep yanıyorduk.Hep sızlandık hep şikayet ettik.Haklı haksız demeden mazeretlerimiz oldu her zaman.Kendimize paylar çıkarmanın ve bahane üretmenin kolaylığını seçtik.Çevreydi,zamandı,kötü insanlardı,yağmurdu,kardı,tabulardı,gülün dikeniydi..Suçlular bulduk kendimizce.Yargıladık,astık kestik.Önyargılar içinde doğurmuştu bizleri analarımız.Doğuştan düşmanlarımız vardı hiç değişmeyen.Muhalefet olsun diye muhalif olduk hep karşıdakilere.
Böyle gelmiş böyle gider dediler inandık.Karanlık odalarda zehirledik düşüncelereimizi.Başımızda hep bir kara bulutla dolaştık.Huzuru ve saadeti geçici moda esintilerinde bulacağımızı zannettik.Giirdaplara bıraktık çırpınışlarımızı.Duygusuz çarkların birer dişlisi olduk.'Zaman böyle' diye diye kirlendik.
Bunalım yollarından isyan atlarıyla geçtik kahır köprülerini.
Hedefe varmayan kısraklar da utanmadı.Karamsarlıklar cesaretimizi de tüketmişti.Menzile vasıl olamadık bataklıklardan başımızı kaldırıp.
Halbuki gecelere en yakın duran sabahlar idi.Kara rengine esir olduğumuz gölgeler dünyanın dönmesiyle yön değiştiriyordu.Korkularımızdan bunu bile göremedik.Birlik olup içimizdeki aydınlıkları haykıramadık.
Güneşleri takip etmeliydik gölgelerde çakılıp kalmak yerine.Gölgelerden serinlik almalıydık hüzünler yerine.
