Maskeler ve Notlar: Bir Aynanın İçinden
Hayat, koca bir tiyatro sahnesi. Hepimiz oyuncuyuz bu sahnede. Kimimiz başrolü kaptık sanıyor, kimimiz figüran olduğunu kabullendi. Ama gerçek şu ki: Kostümler, makyajlar, maskeler bir yana; hepimizin sahneye çıkma amacı bir şekilde alkış almak. İşte tam da burada, alkışı kimin hak ettiği, maskelerin altındaki gerçek yüzlere göre değişiyor.
Şimdi, bir şeyi açıklığa kavuşturalım. "Verdiğiniz değer kadar bendesiniz" dedim diye sizi küçümsemiyorum. Bu, bir takas ilişkisi değil; daha çok bir ayna meselesi. Siz bana nasıl bir yüzle yaklaşırsanız, ben de size aynısını yansıtırım. Adaletli değil mi? Üstelik bu, hayatın en basit matematiği: 1 verirsen 1 alırsın. Fazlasını beklemek? Kusura bakmayın, benim stoklarım sınırlı.
Dostun Yüzüne Gülmesi Normaldir, Ama...
Şimdi itiraf edelim. Yüzüme gülüp arkamdan konuşanların sayısı, kendi arkasından konuşulanlardan fazla. Bu bir tür ironi aslında. Çünkü onların yüzünde güller açarken, maskelerinin altından dökülen dikenler ayaklarımın dibine seriliyor. Sanıyorlar ki o dikenler fark edilmiyor. Halbuki ben sadece görmezden geliyorum.
Neden mi? Çünkü hayat, dedim ya, bir tiyatro. Bir sahnede bir kişiyi alkışlarken arka planda kuklacıları izlerseniz, hikayeyi kaçırırsınız. O yüzden bırakın konuşsunlar. Maskeler, elbet bir gün düşer. Ve inanın, o gün birçoğunuzun sahnede alkışladığınız başroller, kendi yüzlerinden utanacak.
Herkesin Bir Notu Var
Bakın, saf görünmek kötü bir şey değil. İnsanlar sizi hafife alır; bu da size onları gözlemleme fırsatı verir. Kim dost, kim düşman, kim tarafsız? Tüm bu verileri toplar, küçük bir dosya açarsınız. Kimseye zarar vermek için değil, unutmak istemediğiniz detaylar için. Bu notlar bazen bir gülüşün içindeki sahte tınıyı, bazen ise sırtınıza dokunan elin gereksiz baskısını içerir.
Evet, hepinizin notu ayrı ayrı dosyalarda. Merak etmeyin, gizlilik esasına uygun çalışıyorum. Dosyalar açılmıyor, sadece gerektiğinde kullanılmak üzere kenarda duruyor. "Ama benim hiç kötü bir hareketim olmadı" diyorsanız, sorun yok, sizin dosyanız bomboş. Ama unutmayın, boş dosya da bir dosyadır.
İroninin Gücü
Hayatın bu maskeli balosunda, en komik olan şey şu: Maskeleriniz sizi ele veriyor. Sanıyorsunuz ki kendinizi gizlediniz. Ama o maskeyi ne kadar sıkı takarsanız takın, yansımanız gözümden kaçmıyor. Öyle ya, maskenin tasarımı sizin seçiminiz, yüzünüze uygunluğundan bile anlarsınız aslında.
Şimdi size bir ders mi? Belki de bir öneri:
- Samimi olun. İnanın, samimiyet en güçlü maskedir. Çünkü onun bir yüzü yoktur.
- İkiyüzlülük yapmayın. Hem enerji kaybı, hem de gün gelir, o iki yüz birbirine karışır ve hangisinin gerçek olduğunu unutursunuz.
- Alkışı hak edin. Yüzünüze gülerek değil, arkanızdan güzellikler söyleterek.
Son olarak şunu unutmayın: Hayatın bana verdiği her gülüş, bazen size bir tebessüm, bazen de ders olarak geri döner. Ama unutmayın, hiçbir zaman saf değilim. Saflık sadece bir tercihtir. Ve tercihler, zamanı geldiğinde değişir.
Kalın sağlıcakla. Ama yüzünüzde bir maske varsa, onu yanınıza alın. Çünkü kim bilir, belki bir gün gerçekten ihtiyacınız olur.
