“Sana Kızan Aslında Kendine Küs”
Bir dost meclisinde şöyle demişti biri: “Başkasının lafıyla sana tavır alan biri, ya olgunlaşmamıştır ya da tavır almak için bahane arıyordur.” O anda gülümseyip geçtik. Ama insanın aklına düşen kelime, geceyle birlikte büyüyen bir fısıltıya dönüşüyor. Çünkü insanoğlu garip mahluk. Kendi aynasına bakmayı bilmeyenler, herkesin gölgesinden korkar.
Bugün sana dost olan, yarın başkasının dolduruşuna gelip surat asar. Sebebini sorsan, ‘duydum ki...’yle başlayan cümlelerin ardına saklanır. Sen anlatmaya çalışırsın, “beni benden öğren” dersin. Ama nâfile... Karşındaki seni senden değil, seni çekemeyenden öğrenmeyi seçmiştir bir kere.
Üstat ne güzel söylemişti:
“Beni benden öğren, herkese aynı değilim.”
Sahi, kime aynıyız ki? Herkesin yüreğinde farklı bir suretimiz, zihninde farklı bir hikayemiz yok mu? Seven başka anlatır, kıskanan başka...
Oysa mesele sen değilsin. Tavır alanın asıl savaşı kendi içindedir. Sana küs görünür ama aslında kendine kırgındır. Bir bahaneye tutunur, bir başkasının sözüne sarılır; seni suçlu ilan ederek kendi iç savaşını rahatlatır. Hani derler ya:
“Kimi insan içindeki savaşı kaybeder ve gelip sana savaş açar.”
İşte o misal...
Düşün. Birisi gelip kulağına bir şey fısıldamış. Doğru mu, yanlış mı, bilmeden hüküm veriyorsun. Mahkemesi kurulmamış davanın, kararını kesiyorsun. İtiraz hakkı tanımadan, savunmayı dinlemeden infaz ediyorsun. Neden? Çünkü belki de içinde sana karşı zaten kurulu bir mahkeme vardı. Söylenenler sadece hazırda bekleyen hükmü okutmak için bahaneydi.
Bu yüzden sana tavır alanları yargılama dostum. Bırak, kendi yargılarında boğulsunlar. Sen kendin olmaya devam et. İnsanların gözünde farklı, kendi içinde aynı kalabilmek en büyük meziyet zaten.
İronik değil mi? İnsanlar, senden duyacakları gerçeği, başkasından duydukları dedikoduya değişiyor. Ve sonra seni yargılıyorlar... Onlara sormak lazım:
Sen adalet mi arıyorsun, yoksa bahane mi?
Bugün sana başkasının sözüyle tavır alan biri, bil ki yarın sana başkasının övgüsüyle geri gelir. Çünkü ne söylediklerinin, ne sustuklarının, ne de sana attıkları küslüklerin sahibi değiller aslında. Onlar sadece içsel boşluklarını dolduracak bir hikaye arıyorlar. Senin üzerine yazılan yanlış hikayelere gülüp geç. Doğru hikayeni sadece sen yazabilirsin...